Kraje cz³onkowskie Unii Europejskiej s¹ zobowi¹zane do wprowadzenia postanowień Dyrektywy 2002/91/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków
DYREKTYWA 2002/91/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 16 grudnia 2002 r.
w sprawie charakterystyki energetycznej budynków
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzglźdniaj¹c Traktat ustanawiaj¹cy Wspólnotź Europejsk¹, a w szczególnoci jego art. 175,
ust. 1,
uwzglźdniaj¹c wniosek Komisji1,
uwzglźdniaj¹c opiniź Komitetu Ekonomiczno-Spo³ecznego2,
uwzglźdniaj¹c opiniź Komitetu Regionów3,
stanowi¹c zgodnie z procedur¹ okrelon¹ w art. 251 Traktatu4,
a takæe maj¹c na uwadze, co nastźpuje:
(1) Art. 6 Traktatu wymaga tego, by przy ustalaniu i realizacji polityk i dzia³ań Wspólnoty
by³y brane pod uwagź wymogi ochrony rodowiska naturalnego.
(2) Zasoby naturalne, do których ostroænego i racjonalnego odnosi siź art. 174 Traktatu,
obejmuj¹ produkty naftowe, gaz naturalny i paliwa sta³e, bźd¹ce zasadniczymi ród³ami
energii, a takæe g³ównymi ród³ami emisji ditlenku wźgla.
(3) Zwiźkszona efektywnoę energetyczna stanowi waæn¹ czźę pakietu programów i
dzia³ań niezbźdnych do wykonania i zawartych w Protokole z Kioto. Dzia³ania te
powinny byę zamieszczane w kaædym pakiecie strategicznym, w celu spe³nienia
dalszych zobowi¹zań.
(4) Zarz¹dzanie popytem na energiź jest waænym narzździem umoæliwiaj¹cym Wspólnocie
wp³yw na wiatowy rynek i tym samym na bezpieczeństwo podaæy energii w rednim i
d³ugim okresie.
(5) Rada w swych konkluzjach z 30 maja 2000 r. i 5 grudnia 2000 r. zaaprobowa³a plan
dzia³ania Komisji w sprawie efektywnoci energetycznej oraz wymaganych
szczególnych rodków dla sektora budowlanego.
1 Dz.U. C 213 E z 31.7.2001, str. 266 i Dz.U. C 203 E z 27.8.2002, str. 69.
2 Dz.U. C 36 z 8.2.2002, str. 20.
3 Dz.U. C 107, 3.5.2002, str. 76.
4 Opinia Parlamentu Europejskiego z 6 lutego 2002 (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzźdowym),
wspólne stanowisko Rady z 7 czerwca 2002 (Dz.U. C 197 z 20.8.2002, str. 6) oraz decyzja Parlamentu
Europejskiego z 10 padziernika 2002 (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzźdowym).
(6) Sektor mieszkaniowy i us³ugowy, którego g³ówn¹ czźę stanowi¹ budynki, obejmuje
ponad 40% końcowego zuæycia energii we Wspólnocie i zuæycie to ronie. Tendencja ta
prowadzi do wzrostu zuæycia energii, a takæe emisji ditlenku wźgla przez ten sektor.
(7) Dyrektywa Rady 93/76/EWG z 13 wrzenia 1993r, w celu ograniczenia emisji ditlenku
wźgla poprzez poprawienie efektywnoci energetycznej (SAVE)5, która wymaga od
Państw Cz³onkowskich opracowania, wdroæenia i sk³adania sprawozdań o programach
w dziedzinie efektywnoci energetycznej w sektorze budowlanym, zaczyna obecnie
ujawniaę pewne znacz¹ce korzyci. Jednak dla ustanowienia bardziej konkretnych
dzia³ań w celu osi¹gniźcia duæego niezrealizowanego potencja³u oszczźdnoci energii i
zredukowania duæych róænic pomiźdzy wynikami Państw Cz³onkowskich w tym
sektorze, potrzebny jest uzupe³niaj¹cy instrument prawny.
(8) Dyrektywa Rady 89/106/EWG z 21 grudnia w sprawie zbliæenia przepisów
ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Cz³onkowskich odnosz¹cych
siź do wyrobów budowlanych6 wymaga, aby obiekty budowlane i ich instalacje
grzewcze, ch³odz¹ce i wentylacyjne by³y projektowane i wykonywane w taki sposób,
aby wymagana iloę energii by³a niska, przy uwzglźdnieniu warunków klimatycznych
usytuowania i mieszkańców.
(9) rodki s³uæ¹ce dalszej poprawie charakterystyki energetycznej budynków, powinny
uwzglźdniaę warunki klimatyczne i lokalne oraz wewnźtrzne rodowisko klimatyczne, a
takæe op³acalnoę. Nie powinny one naruszaę innych wymagań podstawowych
dotycz¹cych budynków, takich jak dostźpnoę, ekonomia i zamierzone przeznaczenie
budynku.
(10) Charakterystyka energetyczna budynków powinna byę okrelana na podstawie
metodologii, która moæe byę róæna na poziomie regionalnym, obejmuj¹cej oprócz
izolacji termicznej inne czynniki, odgrywaj¹ce coraz waæniejsz¹ rolź, takie jak rodzaj
stosowanych instalacji grzewczych i klimatyzacyjnych, stosowanie odnawialnych
róde³ energii oraz projekt budynku. Powszechne podejcie do tego procesu,
realizowane przez wykwalifikowanych i/lub akredytowanych ekspertów o niezaleænoci
gwarantowanej na podstawie obiektywnych kryteriów, przyczyni siź do wyrównania
regu³ w zakresie wysi³ków czynionych przez Państwa Cz³onkowskie w celu
oszczźdnoci energii w budynkach i wprowadzi przejrzystoę dla przysz³ych w³acicieli
i uæytkowników w zakresie charakterystyki energetycznej na wspólnotowym rynku
nieruchomoci.
(11) Komisja zamierza dalej opracowywaę normy takie, jak EN 832 i prEN 13790, które
dotycz¹ systemów klimatyzacji i owietlenia.
(12) Budynki bźd¹ mia³y wp³yw na d³ugoterminowe zuæycie energii, st¹d teæ nowe budynki
powinny spe³niaę minimalne wymagania dotycz¹ce charakterystyki energetycznej,
dostosowane do lokalnego klimatu. Z tego teæ powodu, przy stosowaniu wskaników
s³uæ¹cych poprawie charakterystyki energetycznej, powinna byę stosowana najlepsza
praktyka. Poniewaæ zastosowanie alternatywnych systemów zaopatrzenia w energiź nie
5 Dz.U. L 237 z 22.9.1993, str. 28.
6 Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 12. Dyrektywa zmieniona dyrektyw¹ 93/68/EWG (Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str.
1).
jest generalnie zbadane w pe³nym zakresie, powinny zostaę rozwaæone moæliwoci
techniczne, rodowiskowe i ekonomiczne alternatywnych systemów zaopatrzenia w
energiź; moæe to byę wykonane przez Państwo Cz³onkowskie na drodze studium
przygotowuj¹cego wykaz rodków oszczźdzania energii dla przeciźtnych lokalnych
warunków rynkowych, spe³niaj¹cy kryteria op³acalnoci. Przed rozpoczźciem budowy
mog¹ byę wymagane szczególne studia, jeæeli rodek lub rodki okaæ¹ siź moæliwe do
zastosowania.
(13) Wiźksze renowacje budynków istniej¹cych, powyæej pewnej wielkoci, powinny byę
traktowane jako okazja do podejmowania rodków op³acalnych dla poprawy
charakterystyki energetycznej. Wiźksze renowacje s¹ to przypadki, w których koszt
renowacji odniesiony do okrycia budynku i/lub koszt instalacji energetycznej, instalacji
ogrzewania, instalacji ciep³ej wody, klimatyzacji, wentylacji i owietlenia s¹ wyæsze niæ
25% wartoci budynku, wy³¹czaj¹c w to wartoę gruntu, na którym usytuowany jest
budynek, lub gdy 25% okrycia budynku podlega renowacji.
(14) Jednakæe poprawa ogólnej charakterystyki energetycznej budynku oznacza
niekonieczne pe³n¹ renowacje budynku ale moæe byę ograniczona do tych jego czźci,
które s¹ istotne dla poprawy charakterystyki energetycznej tego budynku i s¹ op³acalne.
(15) Wymagania renowacyjne dla budynków istniej¹cych nie powinny byę niezgodne z
zamierzon¹ funkcj¹, jakoci¹ lub charakterem budynku. Powinno byę moæliwe
odzyskanie kosztów dodatkowych, zaangaæowanych w dan¹ renowacjź, w rozs¹dnym
terminie w odniesieniu do spodziewanego okresu istnienia inwestycji, przez
przypadaj¹ce oszczźdnoci energii.
(16) Proces certyfikacji moæe byę wspierany okrelonymi programami, maj¹cymi na celu
umoæliwienie dokonania poprawy charakterystyki energetycznej. Moæe byę on oparty
na porozumieniach pomiźdzy organizacjami akcjonariuszy a jednostk¹ powo³an¹ przez
Państwa Cz³onkowskie. Wykonywany moæe byę przez firmy wiadcz¹ce us³ugi
energetyczne, które zgodzi³y zobowi¹zaę siź do podejmowania okrelonych inwestycji.
Przyjźte systemy powinny byę nadzorowane i weryfikowane przez Państwa
Cz³onkowskie, które powinny równieæ u³atwiaę stosowanie okrelonych systemów
zachźcania. wiadectwo powinno opisywaę, w moæliwym zakresie, aktualn¹ sytuacjź
dotycz¹c¹ charakterystyki energetycznej budynku i moæe podlegaę odpowiedniej
rewizji. Budynki w³adzy publicznej i budynki czźsto odwiedzane przez ogó³, powinny
stanowię przyk³ad, poprzez uwzglźdnianie rozwaæań rodowiskowych i
energetycznych, i z tego powodu budynki te powinny byę poddawane certyfikacji
energetycznej regularnie. Publiczne rozpowszechnienie informacji dotycz¹cej
charakterystyki energetycznej, powinno byę wzmocnione wyranym ukazaniem tych
wiadectw energetycznych. Ponadto zamieszczanie oficjalnie zalecanych temperatur
wewnźtrznych, razem z temperatur¹ aktualnie pomierzon¹ powinno zniechźcaę do
naduæywania energii w systemach ogrzewania, klimatyzacji i wentylacji. Dzia³ania
takie powinny przyczyniaę siź do unikania niepotrzebnego zuæycia energii oraz
zapewnię korzystne warunki klimatyczne wnźtrza (komfort termiczny) w porównaniu z
temperatur¹ zewnźtrzn¹.
(17) Państwa Cz³onkowskie mog¹ równieæ zaangaæowaę inne rodki, nie przewidziane w
niniejszej dyrektywie, aby zachźcię w ten sposób do poprawy charakterystyki
energetycznej budynków. Państwa Cz³onkowskie powinny zachźcaę do prawid³owego
zarz¹dzania energi¹, bior¹c pod uwagź intensywnoę uæywania budynków.
(18) Ostatnie lata pokaza³y wzrost iloci systemów klimatyzacji w krajach po³udniowej
Europy. Stwarza to istotne problemy w okresach szczytowego obci¹æenia
energetycznego, zwiźkszaj¹c koszty elektrycznoci i psuj¹c bilans energetyczny w tych
krajach. Powinno siź daę priorytet strategiom poprawiaj¹cym charakterystyki
energetyczne budynków w okresie lata. W tym celu powinien nast¹pię dalszy rozwój
pasywnych technologii ch³odzenia, a przede wszystkim tych poprawiaj¹cych warunki
klimatyczne wnźtrz oraz mikroklimat wokó³ budynków.
(19) Regularna konserwacja kot³ów oraz systemów klimatyzacyjnych przez kwalifikowany
personel, przyczynia siź do poprawnego uregulowania kot³ów, zgodnie ze specyfikacj¹
wyrobu a w ten sposób zapewnia optymaln¹ charakterystykź z punktu widzenia
rodowiska, bezpieczeństwa i energii. Niezaleæna ocena ca³ej instalacji grzewczej jest
wymagana wówczas, gdy zmiana mog³aby mieę miejsce ze wzglźdów op³acalnoci.
(20) Bilingi wystawiane mieszkańcom budynków z tytu³u kosztów ogrzewania, klimatyzacji
i ciep³ej wody, naliczane w proporcji do rzeczywistego zuæycia, mog³yby przyczynię
siź do oszczźdzania energii w sektorze mieszkaniowym. Mieszkańcy powinni mieę
moæliwoę regulowania ich w³asnego zuæycia ciep³a i ciep³ej wody, o ile takie rodki s¹
op³acalne.
(21) Zgodnie z zasadami pomocniczoci i proporcjonalnoci, jak okrelono w art. 5 Traktatu,
zasady ogólne przewiduj¹ce wymagania w zakresie systemu charakterystyki
energetycznej oraz jego cele, powinny byę okrelane na poziomie Wspólnoty, ale
szczegó³owe wdroæenie powinno byę zostawione dla Państw Cz³onkowskich,
pozwalaj¹c w ten sposób kaædemu Państwu Cz³onkowskiemu na wybór reæimu
odpowiadaj¹cego w najlepszy sposób jego szczególnej sytuacji. Niniejsza dyrektywa
ogranicza siź do minimum wymaganego do osi¹gniźcia tych celów i nie wykracza poza
to, co jest dla tego niezbźdne.
(22) Powinna byę zapewniona moæliwoę szybkiego dostosowania metodologii obliczeń i
regularnego przegl¹du minimalnych wymagań przez Państwa Cz³onkowskie w zakresie
charakterystyki energetycznej budynków ze wzglźdu na postźp technologiczny, m.in. w
odniesieniu do w³aciwoci izolacyjnych (lub jakoci) materia³u budowlanego i dla
dalszego rozwoju normalizacji.
(23) rodki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny byę przyjźte zgodnie z
decyzj¹ Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiaj¹c¹ warunki
wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji7,
PRZYJMUJ„ NINIEJSZ„ DECYZJŹ:
Artyku³ 1
Cel
7 Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
Calem niniejszej dyrektywy jest promowanie poprawiania charakterystyki energetycznej
budynków we Wspólnocie, z uwzglźdnieniem warunków klimatycznych zewnźtrznych i
lokalnych oraz wewnźtrznych wymagań klimatycznych oraz op³acalnoci.
Niniejsza dyrektywa ustanawia wymagania w zakresie:
a) ram ogólnych dla metodologii obliczeń zintegrowanej charakterystyki energetycznej
budynków;
b) zastosowania minimalnych wymagań dotycz¹cych charakterystyki energetycznej nowych
budynków;
c) zastosowania minimalnych wymagań dotycz¹cych charakterystyki energetycznej duæych
budynków istniej¹cych, podlegaj¹cych wiźkszej renowacji;
d) certyfikacji energetycznej budynków; i
e) regularnej kontroli kot³ów i systemów klimatyzacji w budynkach oraz dodatkowo oceny
instalacji grzewczych, w których kot³y maj¹ wiźcej jak 15 lat.
Artyku³ 2
Definicje
Dla potrzeb niniejszej dyrektywy stosowane s¹ nastźpuj¹ce definicje:
1. budynek: konstrukcja zadaszona, posiadaj¹ca ciany, w której do utrzymania
klimatu wewnźtrznego stosowana jest energia; okrelenie budynek moæe odnosię siź
do budynku jako ca³oci lub jego czźci, które zosta³y zaprojektowane lub zmienione
do stosowania oddzielnego;
2. charakterystyka energetyczna budynku: wartoę energii zuæywanej rzeczywicie lub
szacowanej, niezbźdnej do spe³nienia róænych potrzeb zwi¹zanych ze
znormalizowanym uæytkowaniem budynku, która moæe obejmowaę m.in. ogrzewanie,
gor¹c¹ wodź do ogrzewania, ch³odzenie, wentylacjź i owietlenie. Wartoę ta moæe
byę odzwierciedlona w jednym lub wiźkszej iloci wskaników numerycznych, które
zosta³y obliczone z uwzglźdnieniem izolacji, charakterystyki technicznej i
instalacyjnej, projektu i usytuowania w relacji do aspektów klimatycznych,
wystawienia na s³ońce i wp³ywu konstrukcji s¹siaduj¹cych, wytwarzania energii
w³asnej i innych czynników, w³¹cznie z klimatem wewnźtrznym, maj¹cych wp³yw na
zapotrzebowanie na energiź;
3. wiadectwo charakterystyki energetycznej budynku: wiadectwo uznawane przez
Państwo Cz³onkowskie lub osobź prawn¹ wyznaczon¹ przez to państwo, zawieraj¹ce
charakterystykź energetyczn¹ budynku obliczon¹ zgodnie z metodologi¹ opart¹ na
ogólnych ramach podanych w Za³¹czniku;
4. CPM (ciep³o powi¹zane z moc¹): jednoczesna konwersja pierwotnych paliw w
energiź mechaniczn¹ lub elektryczn¹ i ciepln¹, spe³niaj¹ca okrelone kryteria
jakociowe efektywnoci energetycznej;
5. system klimatyzacji: po³¹czenie wszystkich elementów wymaganych dla
zapewnienia formy przeróbki powietrza, w której temperatura jest kontrolowana lub
moæe byę obniæona, moæliwie w powi¹zaniu z kontrol¹ wentylacji, wilgotnoci i
czystoci powietrza;
6. kocio³: po³¹czenie kot³a z palnikiem przeznaczone do przekazywania wodzie ciep³a
uwalnianego z procesu spalania;
7. efektywna wydajnoę znamionowa (wyraæana w kW): maksymalna wydajnoę
kaloryczna okrelona i gwarantowana przez producenta jako moæliwa do dostarczenia
podczas ci¹g³ej pracy, zgodna z efektywnoci¹ uæytkow¹ podan¹ przez producenta;
8. pompa cieplna: urz¹dzenie lub instalacja wydobywaj¹ca ciep³o o niskiej
temperaturze z powietrza, wody lub ziemi i dostarczaj¹ca ciep³o do budynku.
Artyku³ 3
Przyjźcie metodologii
Państwa Cz³onkowskie stosuj¹ metodologiź, na poziomie krajowym lub regionalnym, z
obliczeniami charakterystyki energetycznej budynków, dokonywanymi na podstawie ram
ogólnych podanych w Za³¹czniku. Czźci 1 i 2 tych zasad dostosowuje siź do postźpu
technicznego zgodnie z procedur¹ okrelon¹ w art. 14 ust. 1, bior¹c pod uwagź normy lub
kryteria stosowane w prawodawstwie Państwa Cz³onkowskiego.
Metodologia ta jest ustalana na poziomie krajowym lub regionalnym.
Charakterystykź energetyczn¹ budynku wyraæa siź w sposób przejrzysty i moæe ona
obejmowaę wskanik emisji CO2.
Artyku³ 4
Ustalanie wymagań charakterystyki energetycznej
1. Państwa Cz³onkowskie podejmuj¹ niezbźdne rodki dla zapewnienia, aby ustalone
zosta³y minimalne wymagania charakterystyki energetycznej dla budynków, w
oparciu o metodologiź okrelon¹ w art. 3. Ustalaj¹c wymagania, Państwa
Cz³onkowskie mog¹ dokonywaę zróænicowania pomiźdzy budynkami nowymi i
istniej¹cymi oraz róænymi kategoriami budynków. Wymagania te uwzglźdniaj¹ ogólne
warunki klimatu wewnźtrznego, aby unikn¹ę w ten sposób ewentualnych
negatywnych efektów, takich jak nieodpowiednia wentylacja, oraz warunki lokalne i
projektowan¹ funkcjź i wiek budynku. Wymagania te podlegaj¹ przegl¹dowi w
regularnych odstźpach czasu, nie d³uæszych niæ piźę lat oraz, gdy trzeba, uaktualniane
dla uwzglźdniania postźpu technicznego w sektorze budowlanym.
2. Wymagania charakterystyki energetycznej s¹ stosowane zgodnie z art. 5 i 6.
3. Państwa Cz³onkowskie mog¹ decydowaę o niestosowaniu wymagań okrelonych w
ust. 1, dla nastźpuj¹cych kategorii budynków:
- budynki i zabytki oficjalnie chronione jako czźę wyznaczonego rodowiska
lub z powodu ich szczególnych wartoci architektonicznych lub historycznych,
gdzie zgodnoę z wymaganiami zmieni³aby niedopuszczalnie ich charakter lub
wygl¹d,
- budynki uæywane jako miejsca kultu i dla dzia³alnoci religijnej,
- budynki okresowe o planowanym czasie uæycia dwóch lat lub mniej, obiekty
przemys³owe, warsztaty i budynki niemieszkalne rolnicze o niskim
zapotrzebowaniu na energiź i budynki niemieszkalne rolnicze uæywane przez
sektor objźty krajowym porozumieniem sektorowym w sprawie
charakterystyki energetycznej,
- budynki mieszkalne przeznaczone do uæycia mniej niæ cztery miesi¹ce w roku,
-
- budynki wolnostoj¹ce o ca³kowitej powierzchni uæytkowej mniejszej niæ 50
m2.
Artyku³ 5
Budynki nowe
Państwa Cz³onkowskie podejmuj¹ niezbźdne rodki celem zapewnienia, aby nowe budynki
spe³nia³y minimalne wymagania charakterystyki energetycznej okrelone w art. 4.
Dla budynków nowych o ³¹cznej powierzchni uæytkowej powyæej 1 000 m2, Państwa
Cz³onkowskie zapewniaj¹, aby moæliwoci techniczne, rodowiskowe i ekonomiczne
systemów alternatywnych takich jak:
- zdecentralizowane systemy dostawy energii oparte na energii odnawialnej,
- CPM,
- ogrzewanie lokalne lub blokowe, jeli dostźpne,
- pompy cieplne, pod pewnymi warunkami,
by³y rozwaæane i brane pod uwagź przed rozpoczźciem budowy budynków.
Artyku³ 6
Budynki istniej¹ce
Państwa Cz³onkowskie podejmuj¹ niezbźdne rodki dla zapewnienia, aby przy wykonywaniu
wiźkszej renowacji budynków, których ³¹czna powierzchnia uæytkowa wynosi powyæej
1000 m2 , charakterystyka energetyczna tych budynków zosta³a poprawiona, aby w ten
sposób spe³nię minimalne wymagania, na ile jest to moæliwe pod wzglźdem technicznym,
funkcjonalnym i ekonomicznym. Państwa Cz³onkowskie dobieraj¹ te minimalne wymagania
charakterystyki energetycznej na podstawie wymagań charakterystyki energetycznej
okrelonych dla budynków zgodnie z art. 4. Wymagania te mog¹ byę ustalane zarówno dla
budynków poddawanych renowacji jako ca³oę, lub dla systemów poddawanych renowacji
lub dla elementów budynku, jeli stanowi¹ one czźę prac renowacyjnych przewidywanych
do wykonania w ograniczonym czasie, przy uwzglźdnieniu wymienionego powyæej celu
poprawy ogólnej charakterystyki energetycznej budynku.
Artyku³ 7
wiadectwo charakterystyki energetycznej
1. Państwa Cz³onkowskie zapewniaj¹, aby przy wznoszeniu, sprzedaæy lub wynajmie
budynków wiadectwo charakterystyki energetycznej, by³o udostźpniane w³acicielowi
lub przez w³aciciela przysz³emu kupuj¹cemu lub najemcy, niezaleænie od sytuacji jaka
mog³a by mieę miejsce. Waænoę wiadectwa nie przekracza 10 lat.
Certyfikacja dla mieszkań lub jednostek przewidywanych do oddzielnego uæytkowania w
blokach moæe byę oparta:
- na wspólnym wiadectwie ca³ego budynku dla bloków o wspólnym systemie ogrzewania,
lub
- na ocenie innego mieszkania reprezentatywnego w tym samym bloku.
Państwa Cz³onkowskie mog¹ wy³¹czyę kategorie okrelone w art. 4 ust. 3 ze stosowania
niniejszego ustźpu.
2. wiadectwo charakterystyki energetycznej dla budynków powinno zawieraę wartoci
referencyjne takie jak: aktualne normy prawne i odniesienia dla umoæliwienia
konsumentom dokonania porównania i oceny charakterystyki energetycznej danego
budynku. wiadectwu towarzysz¹ zalecenia s³uæ¹ce poprawie danej charakterystyki
energetycznej pod wzglźdem op³acalnoci.
Cel wiadectw jest ograniczony do dostarczenia informacji i jakikolwiek wp³yw tych
wiadectw w zakresie postźpowania prawnego lub innym, ustala siź zgodnie z przepisami
krajowymi.
3. Państwa Cz³onkowskie podejmuj¹ rodki maj¹ce na celu zapewnienie, aby na budynkach o
ca³kowitej powierzchni uæytkowej powyæej 1 000 m2, zajmowanych przez w³adze publiczne i
przez instytucje wiadcz¹ce us³ugi publiczne dla duæej liczby osób, i z tego powodu czźsto
odwiedzanych przez te osoby, by³o umieszczone, w miejscu wyranie widocznym dla ogó³u,
wiadectwo energetyczne, maj¹ce nie wiźcej jak 10 lat.
Moæe byę równieæ wyranie ukazany zakres temperatur wnźtrza, zalecanych i rzeczywistych
oraz, gdy potrzeba, innych odpowiednich wskaników klimatycznych.
Artyku³ 8
Kontrola kot³ów
W zwi¹zku z redukcj¹ zuæycia energii oraz ograniczaniem emisji ditlenku wźgla, Państwa
Cz³onkowskie:
(a) ustanawiaj¹ rodki niezbźdne dla wprowadzenia regularnych kontroli kot³ów opalanych
nieodnawialnym paliwem ciek³ym lub sta³ym o efektywnej nominalnej wydajnoci 20
kW do 100 kW. Takie kontrole mog¹ byę stosowane równieæ do kot³ów stosuj¹cych
inne paliwa.
Kot³y o efektywnej nominalnej wydajnoci ponad 100 kW s¹ kontrolowane co najmniej
co dwa lata. Dla kot³ów opalanych gazem, okres ten moæe byę wyd³uæony do czterech
lat.
Dla instalacji grzewczych z kot³ami o efektywnej nominalnej wydajnoci powyæej 20
kW, starszych niæ 15 lat, Państwa Cz³onkowskie ustanawiaj¹ niezbźdne rodki celem
wprowadzenia jednorazowej kontroli ca³ej instalacji grzewczej. Na podstawie tej
kontroli, która obejmuje ocenź efektywnoci kot³a oraz dopasowania kot³a poprzez
porównanie go z wymaganiami grzewczymi budynku, eksperci udzielaj¹ porady
uæytkownikom na temat wymiany kot³ów, innych modyfikacji do systemu grzewczego
lub rozwi¹zaniach alternatywnych; lub
(b) podejmuj¹ kroki dla zapewnienia udzielenia porad uæytkownikom w sprawie wymiany
kot³ów, innych modyfikacji do systemu grzewczego oraz w sprawie rozwi¹zań
alternatywnych, które mog¹ obejmowaę kontrole dla dokonania oceny efektywnoci i
odpowiedniego dopasowania kot³a. Ogólny wp³yw tego podejcia powinien byę
zasadniczo równowaæny z tym wynikaj¹cym z warunków podanych w lit. (a). Państwa
Cz³onkowskie, które wybior¹ tź opcjź przedk³adaj¹ Komisji sprawozdanie na temat
równowaænoci swych sposobów podejcia do sprawy co dwa lata.
Artyku³ 9
Kontrola systemów klimatyzacji
W zwi¹zku z redukcj¹ zuæycia energii i ograniczeniem emisji ditlenku wźgla, Państwa
Cz³onkowskie ustanawiaj¹ niezbźdne rodki dla wprowadzenia regularnej kontroli systemów
klimatyzacji o efektywnej nominalnej mocy wiźkszej niæ 12 kW.
Kontrola ta obejmuje ocenź efektywnoci klimatyzacji i jej dostosowanie w porównaniu z
wymaganiami dotycz¹cymi ch³odzenia budynku. Uæytkownicy otrzymuj¹ odpowiednie
doradztwo w zakresie ewentualnych udoskonaleń lub wymiany systemu klimatyzacji oraz w
zakresie rozwi¹zań alternatywnych.
Artyku³ 10
Niezaleæni eksperci
Państwa Cz³onkowskie zapewniaj¹, aby certyfikacja budynków, opracowanie towarzysz¹cych
zaleceń oraz kontrola kot³ów i systemów klimatyzacji by³y wykonywane sposób niezaleæny
przez wykwalifikowanych i/lub akredytowanych ekspertów, niezaleænie od tego, czy dzia³aj¹
oni jako samodzielni fachowcy, czy teæ s¹ zatrudnieni w publicznych lub prywatnych
jednostkach.
Artyku³ 11
Przegl¹d
Komisja przy pomocy Komitetu ustanowionego w art. 14 dokonuje oceny niniejszej
Dyrektywy w wietle dowiadczenia zdobytego podczas jej stosowania, i gdy potrzeba,
przedstawia propozycje odnosz¹ce siź m.in. do:
(a) moæliwych rodków uzupe³niaj¹cych dotycz¹cych renowacji w budynkach o ³¹cznej
powierzchni uæytkowej mniejszej niæ 1000 m2;
(b) ogólnych zachźt dla dalszych dzia³ań w zakresie poprawy efektywnoci energetycznej
budynków.
Artyku³ 12
Informacja
Państwa Cz³onkowskie mog¹ podejmowaę niezbźdne rodki dla informowania uæytkowników
budynków odnonie do róænych metod i praktyk s³uæ¹cych poprawie charakterystyki
energetycznej. Na wniosek Państw Cz³onkowskich, Komisja udziela pomocy Państwom
Cz³onkowskim w realizacji omawianych kampanii informacyjnych, które mog¹ byę w³¹czane
do programów wspólnotowych.
Artyku³ 13
Dostosowanie programu
Punkty 1 i 2 Za³¹cznika s¹ poddawane przegl¹dowi w regularnych odstźpach czasu, nie
krótszych niæ dwa lata.
Wszelkie zmiany niezbźdne do dostosowania pkt. 1 i 2 Za³¹cznika do postźpu technicznego
przyjmuje siź zgodnie z procedur¹ okrelon¹ w art. 14 ust. 2.
Artyku³ 14
Komitet
1. Komisja powinna wspomagana przez Komitet.
2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustźpu, stosuje siź art. 5 i 7 decyzji
1999/468/WE, bior¹c pod uwagź przepisy jej art. 8.
Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala siź na trzy miesi¹ce.
3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnźtrzny.
Artyku³ 15
Transpozycja
1. Państwa Cz³onkowskie wprowadz¹ w æycie przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbźdne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóniej do dnia 4 stycznia
2006 r. i niezw³ocznie powiadomi¹ o tym Komisjź.
Przepisy przyjźte przez Państwa Cz³onkowskie zawieraj¹ odniesienie do niniejszej dyrektywy
lub odniesienie takie towarzyszy ich urzźdowej publikacji. Metody dokonywania takiego
odniesienia okrelane s¹ przez Państwa Cz³onkowskie.
2. Państwa Cz³onkowskie mog¹, w braku wykwalifikowanych i/lub akredytowanych
ekspertów, otrzymaę dodatkowy okres trzech lat na pe³ne zastosowanie przepisów art. 7, 8 i 9.
Korzystaj¹c z tej opcji, Państwa Cz³onkowskie powiadamiaj¹ Komisjź przedk³adaj¹c
odpowiednie uzasadnienie oraz harmonogram dotycz¹cy dalszego wykonywania niniejszej
dyrektywy.
Artyku³ 16
Wejcie w æycie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w æycie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzźdowym
Wspólnot Europejskich.
Artyku³ 17
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Cz³onkowskich.
Sporz¹dzono w Brukseli, dnia 16 grudnia 2002 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
P. COX
Przewodnicz¹cy
W imieniu Rady
M. FISHER BOEL
Przewodnicz¹cy